Ευρύ ενδιαφέρον υπάρχει τον τελευταίο καιρό στο δίκτυό μας «Μαμάδες Νομού Μαγνησίας» για μια από τις πτυχές της νοημοσύνης τη Συναισθηματική Νοημοσύνη.

Ο ψυχολόγος Daniel Goleman την όρισε ως την ικανότητα να αναγνωρίζει κανείς τα δικά του συναισθήματα και να τα ελέγχει αλλά παράλληλα να αναγνωρίζει και να κατανοεί τα συναισθήματα των ανθρώπων γύρω του και να μπορεί να χειρίζεται αποτελεσματικά τόσο στις διαπροσωπικές του σχέσεις όσο και στις επαγγελματικές.

Με απλά λόγια η ΣΝ είναι η νοημοσύνη της καρδιάς.

Τη σημασία της καταδεικνύουν τα σύγχρονα ερευνητικά δεδομένα και μεγάλοι παιδαγωγοί.

Τα αναλυτικά, όμως, προγράμματα του εκπαιδευτικού συστήματος επιδιώκουν να αναπτύξουν τη γλωσσολογική και λογική-μαθηματική νοημοσύνη.

Τα συναισθήματα παραμελούνται στο βωμό των βαθμών.

Aλλά κι εμάς έπειτα τους γονείς μας ενδιαφέρει σήμερα περισσότερο τι νιώθει το παιδί μας ή τι μαθαίνει; Οι βαθμοί, όμως, δεν μας πληροφορούν για τη συναισθηματική ανάπτυξη του παιδιού, για την οποία πρέπει να υπάρχει εξίσου ενδιαφέρον, αφού το ζητούμενο είναι ο ψυχικά υγιής άνθρωπος στον οποίο η νοητική ανάπτυξη βρίσκεται σε ισορροπία με την συναισθηματική ανάπτυξη.

Αφού η ΣΝ στα παιδιά είναι ιδιαίτερα κρίσιμη για την επιτυχία και την ευτυχία τους ως ενήλικες, εύλογα αναρωτιέται ο γονιός ως φορέας κοινωνικοποίησης και διαπαιδαγώγησής του αν αυτή η ικανότητα είναι κληρονομική ή είναι δυνατό να καλλιεργηθεί σ ένα παιδί.

Ρωτώντας για να μάθουμε ως γονείς απευθυνθήκαμε στην κα Αλίκη Μητροπούλου, Bsc Msc Phd ψυχολογίας, καθηγήτρια ΟΠΑ, που μας ενημερώνει πως βεβαίως και καλλιεργείται και μας προτείνει τρόπους με τους οποίους μπορεί ο γονιός να συμβάλει με τον πιο αποτελεσματικό τρόπο.

Bοηθήστε τα παιδιά σας να «ονομάσουν» τα συναισθήματά τους, καταφέρνετε έτσι, ώστε να τα κατανοούν.

Όταν αισθάνονται αναστατωμένα ή αποθαρρυμένα , ζητήστε τους να το περιγράψουν ή να το γράψουν ή να το σχεδιάσουν.

Κάντε το συχνά και με τα καλά συναισθήματα και θα μάθουν να αναγνωρίζουν τα συναισθήματά τους.

Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε εικόνες συναισθημάτων σε κάρτες και τα παιδιά να επιλέγουν αυτή που αισθάνονται.. Για παράδειγμα, επιλέγει την ευτυχισμένη κάρτα, επειδή αισθάνθηκε χαρούμενο μετά το παιχνίδι.

Επιτρέψτε την έκφραση όλων των συναισθημάτων.

Αποδεχτείτε όλα τα συναισθήματα του παιδιού σας, αντί να αρνείστε κάποια και να δίνετε στα παιδιά το μήνυμα ότι μερικά συναισθήματα είναι ντροπή ή απαράδεκτα.

Αποδοκιμάζοντας συναισθήματα δεν θα σταματήσουν να τα νιώθουν, αλλά θα αναγκαστούν να τα καταστείλουν.

Διδάξετε τα ότι το πλήρες φάσμα των συναισθημάτων είναι κατανοητό και αποτελεί μέρος της ανθρώπινης ύπαρξης, αλλά κάποιες εκφράσεις τους πρέπει να περιοριστούν.

Για παράδειγμα꞉ «Θύμωσες πάρα πολύ που ο αδελφός σου έσπασε το παιχνίδι σου! Πες στον αδελφό σου με λόγια το πώς αισθάνεσαι».

Ακούστε τέλος το παιδί σας και όταν το δείτε σε σύγχυση αποφορτίστε το.

Θα εκπλαγείτε με το πόσο συνεργάσιμο θα είναι, όταν θα έχει την ευκαιρία να σας περιγράψει πώς νιώθει.

Τις περισσότερες φορές τα παιδιά, όταν αισθάνονται ότι τα ανησυχητικά τους συναισθήματά έγιναν αποδεκτά, μειώνεται το φορτίο τους και οδηγούνται στην επίλυσή τους.

Για παράδειγμα꞉ «Φαίνεσαι τόσο αναστατωμένος τώρα. Ο καθένας αισθάνεται έτσι μερικές φορές… είμαι εδώ.

Πες μου για αυτό. Αναρωτιέμαι τι θα μπορούσαμε να πούμε στον φίλο σου, ώστε να μπορέσει να ακούσει πώς αισθάνεσαι».

Δωροθέα Πέρπερα Στήλη :’’Ρωτώντας τους μαθαίνουμε’’ Εφημερίδα Ταχυδρόμος 27-02 -2017 photo by Pinterest