Και φυσικά δεν τα πετάμε! Γενικά δεν πετάμε τίποτα, αλλά ειδικά με τα μελομακάρονα έχω μια υπέροχη σχέση και δεν θέλω να τα πετάω! Μάλλον γιατί δεν τα τρώω συχνά, παρά μόνο αυτές τις λίγες ημέρες του χρόνου!

Από μικρή τα λάτρευα και περίμενα με λαχτάρα τις ημέρες των γιορτών για να τα ευχαριστηθώ! Ίσως ήταν και αυτό το περίεργο όνομα που δημιουργεί ερωτηματικά σε πολλά παιδιά: πού είναι τα μακαρόνια και δεν τα βλέπω?? Έτσι από μικρή κι εγώ νόμιζα ότι υπάρχει κάποια σχέση με τα μακαρόνια, τα οποία επίσης αγαπούσα πολύ!!
Α, περεμπιπτόντως, ακόμα δεν έχω μάθει γιατί τα λέμε μελομακάρονα και αν έχει κάποιος μια σαφή απάντηση, παρακαλώ να μου τη δώσει! Να ξέρω τι θα λέω κι εγώ στα παιδιά μου!

Θυμάμαι, όταν ήμουν 5-6 χρονών, η γιαγιά μου δούλευε ως μαγείρισσα στο Pressieux, ένα γαλλικό ρεστοράν διεθνούς φήμης στην Ακαδημίας, το οποίο πλέον δεν υπάρχει! Πέρασα αρκετά χρόνια εκεί μέσα, έκανα παρέα με τους μάγειρες και τους παρατηρούσα μαγεμένη να δημιουργούν υπέροχα πιάτα. Η μητέρα μου δούλευε στο ζαχαροπλαστείο του ισογείου και ντυνόταν πάντα με υπέροχα ταγιέρ, είχε κοντό μαλλί με κοκκοράκι και μακριά κόκκινα νύχια! Ήμουν πάντα πολύ υπερήφανη και για τις  δυο τους και τις θαύμαζα – την καθεμιά για ξεχωριστούς λόγους- και ήθελα να γίνω μια καλή μαγείρισσα με ωραία, μακριά, κόκκινα νύχια!
Τέλος πάντων, αυτό που ήθελα να σας πω, είναι ότι κάθε χρόνο ετοίμαζαν άπειρα μελομακάρονα-μπουκίτσες και η γιαγιά μου έδινε ένα  ταψί και ζυμάρι για να πλάθω κι εγώ τα δικά μου! Τα οποία φυσικά μετά τα έτρωγα και περηφανευόμουν σε όλους ότι τα έφτιαξα εγώ! Ήταν κάτι που με έκανε πολύ ευτυχισμένη! Συνεπώς, η λατρεία μου γι αυτό το μαγικό γλυκό των Χριστουγέννων, δεν θα μπορούσε να μην συνεχίζεται μέχρι σήμερα!
Κάθε φορά που τα φτιάχνω, παίρνω βαθιές ανάσες πάνω από το ζυμάρι! Έχει μια μυρωδιά αξεπέραστη! Ο συνδυασμός του πορτοκαλιού με το κονιάκ και τα κανελογαρύφαλα μου προκαλεί δέος! Και όχι επειδή είμαι μπροστά, αλλά φτιάχνω υπέροχα μελομακάρονα! Όχι σαν κάτι άλλα άνοστα και λασπωμένα που αγοράζεις απ’εξω!

Μετά από πολλές δοκιμές και συνδυασμούς συνταγών, έχω καταλήξει στην εξής:

Υλικά για τη ζύμη:

1200 γρ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις
250γρ. ζάχαρη
200γρ. χυμό πορτοκάλι
100γρ. κονιάκ
1/2 λίτρο ελαιόλαδο (δεν χρησιμοποιώ ποτέ ηλιέλαιο)
1 κουτ. γλ. μπέικιν πάουντερ
τριμμένη κανέλα και τριμμένο γαρύφαλο (να βάλετε πολύ λίγο γαρύφαλο, γιατί πικρίζει)
1 κουτ. γλ. σόδα
ξύσμα από ένα πορτοκάλι

Υλικά για το σιρόπι:

200γρ. νερό
200γρ. ζάχαρη
100γρ. μέλι
φλούδα από μισό λεμόνι ή πορτοκάλι
2 ξύλα κανέλας
2-3 ξυλαράκια γαρύφαλο

Εκτέλεση:

Χτυπάμε στο μίξερ το ελαιόλαδο με τη ζάχαρη για αρκετή ώρα και στη συνέχεια προσθέτουμε το ξύσμα, τον χυμό και το κονιάκ και χτυπάμε για λίγη ώρα ακόμη, μέχρι να έχουμε ένα λείο μίγμα. Σταματάμε το μίγμα και στο μπολ με τα υγρά, ρίχνουμε όλα τα στερεά, δηλαδή το αλεύρι κοσκινισμένο με το μπέικιν, τη σόδα και τα κανελογαρύφαλα. Πλάθουμε τη ζύμη μας, μέχρι να ξεκολλάει εύκολα από τα χέρια, αλλά να είναι μαλακή και λαδερή, όχι πολύ σφιχτή. Δεν θέλει πολύ ζύμωμα. Πλάθουμε μελομακάρονα στο μέγεθος της αρεσκείας μας και τα τοποθετούμε σε λαμαρίνα με λαδόκολλα. Ψήνουμε για 20 λεπτά το πολύ σε προθερμασμένο φούρνο στους 180 βαθμούς. Δεν πρέπει να ψηθούν παραπάνω. Όταν ψηθούν όλα, τα αφήνουμε στην άκρη να κρυώσουν καλά. Πρέπει το σιρόπι να έχει αντίθετη θερμοκρασία από τα μελομακάρονα για να πετύχει το μέλωμα. Εγώ προτιμώ να ρίχνω τα κρύα μελομακάρονα σε σιρόπι που σιγοβράζει, αλλά διάβασα ότι ο Παρλιάρος κάνει το αντίθετο. Το δοκίμασα κι αυτό, αλλά μου βγήκαν πολύ μουλιασμένα και δεν μου άρεσε.

Φτιάχνουμε το σιρόπι, ρίχνοντας όλα τα υλικά εκτός από το μέλι σε ένα κατσαρολάκι. Όταν πάρει το σιρόπι 2-3 βράσεις, ρίχνουμε και το μέλι, ανακατεύουμε και βουτάμε τα μελομακάρονα. Τα αφήνουμε μέσα για 2 λεπτά, ώστε να προλάβουν να ρουφήξουν το σιρόπι. Αν τα βγάλετε γρήγορα θα έχετε μπισκοτάκια. Είναι και πάλι υποκειμενικό το θέμα. Εμένα μου περίσσεψε σιρόπι και το έβαλα στο ψυγείο. Αντέχει για πολλές μέρες και έχετε πάντα ένα μυρωδάτο σιρόπι που μπορεί να χρειαστεί και σε άλλα γλυκά!
Μόλις τελειώσει το μέλωμα τα πασπαλίζετε με καρύδι ή τρούφα ή περιχύνετε λιωμένη κουβερτούρα και από πάνω καρύδι!

Το θέμα είναι τι γίνεται όταν περάσει η περίοδος των γιορτών και τα μελομακάρονα έχουν μείνει! Γιατί πάντα οι νοικοκυρές φτιάχνουν μεγάλες ποσότητες, ώστε να καλύψουν όλες τις ημέρες και είναι πολύ πιθανόν οι επισκέπτες να φέρουν κι αυτοί μελομακάρονα! Οπότε δεν υπάρχει σπίτι που να μην έχει περίσσευμα! Εγώ θα σας δώσω δύο πολύ εύκολες ιδέες και φυσικά υπάρχουν πολλές ακόμα και μπορείτε και μόνοι σας να αυτοσχεδιάσετε!

Τρουφάκια από μελομακάρονα με πικρή σοκολάτα:

Θρυμματίστε με τα χέρια σας τα μελομακάρονα που σας έχουν μείνει και ρίξτε τα μέσα σε λιωμένη κουβερτούρα! Αν θέλετε προσθέστε λίγο σιρόπι ακόμα, αν τα μελομακάρονα έχουν στεγνώσει. Το καλό είναι ότι δεν χρειάζονται άλλα μυρωδικά γιατί υπάρχουν ήδη μπόλικα. Ανακατέψτε με ένα κουτάλι αυτό το μίγμα και πλάστε με το χέρι σας μπαλάκια. Κυλήστε τα σε κακάο, άχνη ζάχαρη ή τριμμένο καρύδι και τοποθετήστε τα σε ειδικά φορμάκια για τρουφάκια!

Μελωμένη βάση μπισκότου από μελομακάρονα (βάση για cheesecake)

Όπως είναι έτοιμο το τρίμμα από τα μελομακάρονα, καβουρντίστε το για 2-3 λεπτά σε ένα φαρδύ τηγάνι με λίγο λιωμένο βούτυρο. Προσθέστε 2-3 κουταλιές σιρόπι, αν είναι πολύ στεγνά. Ρίξτε το μπισκότο σε μια στρογγυλή φόρμα και βάλτε το στο ψυγείο να στεθεροποιηθεί. Έπειτα ρίξτε από πάνω την αγαπημένη σας κρέμα και στολίστε με μαρμελάδα ή γλυκό του κουταλιού και θα έχετε ένα εναλλακτικό cheesecake! Εγώ ετοίμασα μια creme Patisserie, την οποία αρωμάτισα με το σιρόπι και σε ένα μπολ έβαλα μια στρώση μπισκότου-μία στρώση κρέμας και στόλισα με σιρόπι και χάντρες ροδιού!

Πηγή:http://free-to-eat.blogspot.gr