Γράφει η Δωροθέα Πέρπερα

Η αντίστροφη μέτρηση έχει ήδη ξεκινήσει και εκατομμύρια πολιτών σε όλο τον κόσμο λαχταρούν  να απολαύσουν τις Άγιες Μέρες. Οι περισσότεροι απολαμβάνουν και με το παραπάνω όλο το διάστημα που κρατούν τα Χριστούγεννα. Λίγο πριν και λίγο μετά.

Δεν θα σταθώ εδώ στην καταναλωτική συμπεριφορά  των ημερών άλλωστε ζούμε σ’έναν  κοσμο ο οποίος είναι  κατά βάση   καταναλωτικός.Κακά τα ψέματα αυτές τις ημέρες οι περισσότεροι από εμάς ,ανάλογα το βαλάντιό μας, λίγο πολύ αγοράζουμε τρόφιμα και δώρα  επηρεασμένοι από την λάμψη των γιορτών και την ανάγκη για μοίρασμα και δόσιμο.Δεν θα κρίνω καθόλου επίσης τον τρόπο που γιορτάζει ο καθένας από μας τις γιορτινές μέρες έντονα, λαμπερά, συγκρατημένα, θρησκευτικά ,με κατάνυξη και μετάνοια, με  υπερβολές ή με μέτρο.

Απλά ας μη ξεχάσουμε και φέτος πως  τα Χριστούγεννα είναι η γιορτή μικρών και μεγάλων και στην ψυχή. Όλοι θέλουμε να αγγίξουμε για λίγο την μαγεία της παιδικής αθωότητας αυτών των ημερών, και να χαθούμε μέσα σ’ έναν μαγικό κόσμο. Αυτές τις μέρες όλοι ονειρευόμαστε να ξαναγίνουμε παιδιά. Τα Χριστούγεννα ,όπως κάθε χρόνο, φέρνουν και τα μυρωδάτα γλυκά ,την όμορφη διακόσμηση και τα δώρα ,έρχονται όμως και ζεσταίνουν ολονών τις καρδιές σκορπίζοντας την αγάπη, την γενναιοδωρία και την συμπόνια ,στοιχεία της αγνής παιδικής ψυχής.Γι αυτό αυτές  τις μέρες πρωταγωνιστές είναι οι αναμνήσεις μας από τα Χριστούγεννα των παιδικών μας χρόνων.

Ας θυμηθούμε την  Άγια νύχτα των Χριστουγέννων, το αστέρι, που με το ανέσπερο φως του οδήγησε τους τρεις Μάγους στη φάτνη της Βηθλεέμ, και το πανανθρώπινο μήνυμα της Αγάπης, που συνεπάγεται η ενανθρώπηση του Θεού. Και καθώς οι μέρες αυτές ανήκουν περισσότερο στην αθωότητα της παιδικής ματιάς και στον τρόπο που δέχονται τα παιδιά την χαρά της γιορτής των Χριστουγέννων ,ας θυμηθούμε  εμείς κι ας μεταφέρουμε έπειτα και στα παιδιά μας και στους γύρω μας  τι γιορτάζουμε τα   Χριστούγεννα ,όπως μας περιγράφεται μέσα  σ’ ένα παιδικό χριστουγεννιάτικο ποιηματάκι:

Ο μικρός Χριστούλης
Σε μια φάτνη ταπεινή
στα πολύ παλιά τα χρόνια
κάποια νύχτα σκοτεινή
μες στους πάγους και τα χιόνια.

Εγεννήθηκε μικρός
ο Χριστούλης μας παιδάκι
κι είχε απ’ τ’ άστρα πιο λαμπρό
το γλυκό του προσωπάκι.

Η μανούλα η καλή
η γλυκιά μας Παναγίτσα
τον κρατούσε σαν πουλί
στη ζεστή της αγκαλίτσα.

Ήρθαν μάγοι και βοσκοί
να τον δουν, να προσκυνήσουν
κι άγγελοι με μουσική
για να τον δοξολογήσουν.

Κι ο Χριστούλης με χαρά
τα χεράκια του κουνούσε
κι έναν – έναν στη σειρά
όλους γύρω του ευλογούσε.

Ας αφήσουμε κι εμείς , λοιπόν ,λίγο τις σκοτούρες και τις έγνοιες της καθημερινότητας αυτή την περίοδο ,ας γίνουμε λίγο παιδιά ,ας  γεμίσουμε με θετικές και αισιόδοξες σκέψεις κι ας εμπιστευτούμε το πραγματικό μήνυμα των Χριστουγέννων την φιλαλληλία. Ας νιώσουμε την απλότητα της ταπεινής φάτνης και αντί για το  χρυσό ,το λιβάνι και τη σμύρνα των μάγων προς το φτωχό βρέφος ,ας χαρίσουμε   τώρα εμείς χαμόγελα ,ποιοτικό  χρόνο στην οικογένεια , λόγια εκτίμησης στο φίλο ,ουσιαστική βοήθεια στον συνάνθρωπο που έχει ανάγκη ,πρόσκληση για γεύμα σε όποιον είναι μόνος και  μια αγκαλιά στον ηλικιωμένο. Ας ξαναθυμηθούμε την πνευματική ,αθώα ,παιδική  διάσταση  των Χριστουγέννων προσφέροντας το δώρο της αγάπης.