Γράφει η  Πέρπερα Δωροθέα, Φιλόλογος, Υπεύθυνη «ΔΗΜΗΤΡΑ kids »

Αν αναλογιστούμε λίγο ποιες είναι  οι λέξεις  που στριφογυρίζουν στο μυαλό μας αυτήν τη χρονική περίοδο της πανδημίας , είναι  οι λέξεις δύναμη ,χαρά, ευτυχία. Θεωρήσαμε ίσως πως είναι άπιαστες, πως δεν κατακτιούνται λόγω των συνθηκών. Κι όμως δεν ήταν μακριά μας, αφού όλες συνδέονται και συναποτελούν μια έννοια ,τη ζωή μας. Και  ζωή δεν είναι άλλο από στιγμές , αναπάντεχες συνήθως ,που απολαμβάνουμε μέσα στην ημέρα μας ,όταν είμαστε χαλαροί και  είναι αυτές που γεμίζουν την ψυχή μας με όλα αυτά που ψάχνουμε ,δηλαδή  τη δύναμη ,τη  χαρά και την ευτυχία.

Δέσμιοι των υποχρεώσεών μας ,του άγχους που μας δημιουργούν, της αγωνίας μας για το  αν μπορέσουμε να αντεπεξέλθουμε ,του προγραμματισμού της εργασίας μας , των αρνητικών  σκέψεων που μας ταλαιπωρούν και μας βασανίζουν , του φόβου μας για το άγνωστο αύριο, του πόνου για ανεκπλήρωτες προσδοκίες, της απογοήτευσης  από έναν χαλαρό συνάδελφο, ένα τυραννικό αφεντικό, από περικοπές ή άδικη μεταχείριση γεμίζουμε με αρνητικά συναισθήματα. Ο άνθρωπος, όπως εκφράζουν οι επιστήμονες ψυχικής υγείας, είναι φυσικό να βιώνει όλα τα συναισθήματα και θετικά κι αρνητικά όλα είναι αναγκαίες, ανθρώπινες, φυσιολογικές αντιδράσεις . Όταν όμως φτάνει να υιοθετεί ως  νοοτροπία πια το να εστιάζει μόνο στα αρνητικά του  βιώματα και συναισθήματα να μην νιώθει ευγνώμων για αυτά που ήδη έχει ,να «θυματοποιεί» τον εαυτό του για όποια άσχημα και στραβά του παρουσιάζονται ,να είναι συνεχώς απαισιόδοξος και να μη βλέπει καμία θετική όψη στην καθημερινότητά του ,τότε δεν μπορεί να ζήσει και το χειρότερο …αυτοκαταστρέφεται ,γιατί έτσι επιβαρύνει το ανοσοποιητικό του σύστημα και κάποτε οδηγείται σε ανθυγιεινές ακόμη και αντικοινωνικές συμπεριφορές .Και δεν είναι μόνο πως υποφέρει ο ίδιος αλλά μεταφέρει και στους γύρω του τον αρνητισμό που κουβαλάει. Ακόμη όμως και αν η ζωή μας μοιάζει να καταρρέει , πάντα υπάρχει ένας λόγος για τον οποίο είμαστε ευγνώμονες.

Μερικοί από εμάς είμαστε ικανοί να αναγνωρίζουμε μικρά πράγματα στην καθημερινή μας ζωή που δίνουν μια μικρή ζεστασιά  στην καρδιά μας. Άλλοι δεν είναι τόσο καλοί σε αυτό. Αυτό δεν σημαίνει ότι οι άνθρωποι που δεν το αναγνωρίζουν ,δεν βιώνουν καθημερινή ευτυχία. Πιστεύω ότι ένας λόγος ,που κάποιοι νομίζουν πως  δεν βιώνουν, μπορεί να είναι ότι το μυαλό τους είναι απασχολημένο σε πολλά άλλα πράγματα ,όπως πάρα πολλή δουλειά, σχέσεις που δεν λειτουργούν, να επικεντρώνεται σε κάτι που συνέβη στο παρελθόν ή σε κάτι που βρίσκεται στο μέλλον τους. Όλα αυτά τα πράγματα μπορούν να τραβήξουν την προσοχή από το να είμαστε παρόντες στη στιγμή που είναι εδώ  τώρα, με αποτέλεσμα  να χάνουμε την ευκαιρία να ζήσουμε τις καθημερινές στιγμές  ευτυχίας.

Ζωή και καθημερινή ευτυχία είναι οι μικρές στιγμές ,οι συχνά απροσδόκητες, που συμβαίνουν στο τώρα .Τις αντιλαμβανόμαστε, όταν είμαστε χαλαροί και βιώνουμε το παρόν. Όταν παρακολουθούμε το θαύμα του ηλιοβασιλέματος πίνοντας το καφεδάκι μας. Όταν ανταμώνουμε τον γείτονα στο πέταγμα των σκουπιδιών και ανταλλάσσουμε την καλημέρα μας. Όταν γελάμε δυνατά από μια  αστεία ανάμνηση ,από μια χιουμοριστική ταινία. Όταν παρακολουθούμε τα παιδιά να παίζουν και να γελούν μαζί, θυμίζοντάς μας τη χαρά του κόσμου. Όταν περνούμε λίγο χρόνο με τα κατοικίδια ζώα μας – ή γενικά με τα ζώα. Όταν φοράμε τα ρούχα μας ,αφού τα ζεστάναμε  στο καλοριφέρ. Όταν κουρνιασμένοι στον καναπέ βλέπουμε έξω  τη βροχή να πέφτει ή διαβάζουμε το αγαπημένο μας βιβλίο ή παρακολουθούμε μια ενδιαφέρουσα ταινία ή εκπομπή στην τηλεόραση. Όταν βγούμε για περίπατο και νιώσουμε τη μυρωδιά μου έρχεται μετά τη βροχή ή τη μυρωδιά του φρεσκοψημένου ψωμιού περνώντας από έναν φούρνο. Όταν δοκιμάζουμε  μια νέα συνταγή που μας πετυχαίνει ή  δημιουργούμε  κάτι υπέροχο, μια ζωγραφιά ,έναν μικρό κήπο στη βεράντα ή καταφέρνουμε μια  μικρή νίκη, όπως η στερέωση του πλυντηρίου που κουνιέται  ή η αντικατάσταση ενός λαμπτήρα. Όταν ακούμε τον αγαπημένο μας καλλιτέχνη ή άλμπουμ ή ένα τραγούδι που λατρεύουμε  και δεν το έχουμε  ακούσει εδώ και χρόνια. Όταν αφιερώνουμε λίγο μας  χρόνο για να ακούσουμε ή να βοηθήσουμε κάποιον με τα προβλήματά του. Όταν λαμβάνουμε  email ή επιστολή από φίλο ή έχουμε μια μακρά τηλεφωνική συνομιλία με κάποιον που μας ενδιαφέρει και δεν έχουμε  μιλήσει για αρκετό  καιρό. Όταν βρίσκουμε χρήματα στην τσέπη μας που δεν γνωρίζαμε ότι είχαμε.

Κι από προσωπική εμπειρία τις γιορτινές αυτές ημέρες  ,όταν η μικρή μου κόρη τάιζε  τον γάτο μας τον Τομ  από το φαγητό που έτρωγε εκείνη  έχοντας κρυφά το ένα χέρι της κάτω από το τραπέζι. Όταν  παραμονή Πρωτοχρονιάς μπαίνω στο μάρκετ χωρίς τη λίστα και παίρνω ένα blanco διορθωτικό σε προσφορά κι ένα καθαριστικό για το σπίτι και κοιτιόμαστε με την ευγενέστατη υπάλληλο του ταμείου  και  της  λέω ‘’ναι …πήρα  τα απολύτως απαραίτητα για το ρεβεγιόν’’ και κλαίγαμε από τα γέλια. Όταν το φλουρί έφυγε από τα χέρια του νικητή, για να μπει και στα κομμάτια της βασιλόπιτας των  μη κερδισμένων  για χάρη της φωτογραφίας τους για τα social media.Όταν οι ‘’Μαμάδες της Μαγνησίας’’ χαρίσαμε τον η/υ στο μαθητή που δεν είχε για να παρακολουθεί την εξ αποστάσεως διδασκαλία  και ζήσαμε εκείνο το γνήσιο χαμόγελο αληθινής χαράς.

Όσο περιμένει κανείς να περνούν οι μέρες του και λέει: ”ουφ πέρασε και η σημερινή  μέρα ,άντε  αύριο πάλι’’, όσο αποδέχεται ως νοοτροπία να γεμίζει την ψυχή του με αρνητική ενέργεια εξαιτίας εξωτερικών προβλημάτων , αφήνεται να πλησιάζει μέρα με τη μέρα στη φυσική κατάληξη  …στον θάνατο.

Ας βάζουμε κι εμείς λίγο το χεράκι μας λοιπόν. Ας δώσουμε μια ευκαιρία στον εαυτό μας ,τώρα μπορούμε άλλωστε ,να κάνει ένα διάλειμμα από σκέψεις ,προβληματισμούς ,δουλειά και υπαρκτά προβλήματα. Έτσι μόνο θα αφουγκραστούμε τα μικρά καθημερινά θαύματα της ζωής που συμβαίνουν γύρω μας και θα μπορέσουμε να συμμετέχουμε σ’αυτά ,να τα μοιραστούμε με τους αγαπημένους μας  και να αφεθούμε με ένα χαμόγελο στη μαγεία καθημερινών ευτυχισμένων στιγμών ,δηλαδή στη ζωή.

Photo: Yaoyao Ma Van As