Βόλος: Αγναντεύοντας βουνά, κάμπους και θάλασσες (photos)

Το αφιέρωμα του ΕΘΝΟΥΣ στον Βόλο και τις ομορφιές του.

Ζει με τον αέρα του Παγασητικού Κόλπου και τις μυρωδιές του κατάφυτου Πηλίου, παράλληλα όμως βρίσκεται κοντά σε σημαντικούς αρχαιολογικούς χώρους, αλλά και καταξιωμένους τουριστικούς προορισμούς. Μεταφορικά και κυριολεκτικά, λοιπόν, πρόκειται για μια «πύλη» σε βουνό και θάλασσα, στην ιστορία και στην παράδοση, αλλά και για αποδράσεις «εκτός των τειχών».

Το πρωί η πόλη ξυπνά με τις λαδοπράσινες σκιές του βουνού των Κενταύρων να αγκαλιάζουν τις γειτονιές, την προκυμαία, τα καΐκια, τα βαπόρια που δένουν στο λιμάνι και με τη θωριά του συντροφεύει τους ψαράδες στον καθημερινό τους αγώνα με τα δίχτυα και τη θάλασσα. Λίγο αργότερα, όταν ο ήλιος ανέβει ψηλότερα και φωτίσει την παραλιακή πόλη, το γαλάζιο του Παγασητικού ζωντανεύει και δίνει τις δικιές του αποχρώσεις στην όμορφη πόλη.

Είναι γνωστό πως ο Βόλος είναι μία από τις μεγαλύτερες πόλεις της ελληνικής υπαίθρου και διαθέτει ένα από τα πλέον δραστήρια λιμάνια της χώρας. Αυτή η επωφελής γεωγραφική θέση του, που τον θέλει ανάμεσα στις πλούσιες πεδιάδες της Θεσσαλίας και στους θαλάσσιους δρόμους, ήταν ανέκαθεν σημαντικό πλεονέκτημα για τις μεταφορές και τις επικοινωνίες που έδωσαν το κίνητρο στην οικονομία της πόλης να αναπτυχθεί. Από τους παλιούς καιρούς της μυθολογίας και της Αργοναυτικής εκστρατείας, μέχρι την πολιτιστική επανάσταση των αρχών του 20ού αιώνα και την οικονομική ευμάρεια που έφερε η βιομηχανική δραστηριότητα, η ροή του χρόνου άφησε το αποτύπωμά της στη σημερινή πολιτεία.

Αν και η τσιμεντοποίηση που απείλησε την προσωπικότητα, όχι βέβαια μόνο του Βόλου αλλά των περισσοτέρων πόλεων της Ελλάδας, έλαβε ανεξέλεγκτες διαστάσεις στις δεκαετίες του 1960 και του 1970, η αρχόντισσα του Παγασητικού εξακολουθεί να αποπνέει έντονα το άρωμα της μεγαλοπρέπειας, αφού εδώ έχουν αφήσει τα ίχνη τους σημαντικοί αρχιτέκτονες και μηχανικοί. Ανάμεσά τους ο σπουδαίος Καστοριανός πολεοδόμος και αρχιτέκτονας Αριστοτέλης Ζάχος και ο Ιταλός μηχανικός Εβαρίστο ντε Κίρικο, που ήταν πατέρας του διάσημου ζωγράφου, συγγραφέα και γλύπτη Τζόρτζο ντε Κίρικο που γεννήθηκε στον Βόλο το 1888.

Βέβαια, στην ανάδειξη των αξιόλογων μνημείων της πόλης έχουν συντελέσει σημαντικά τα έργα των τελευταίων χρόνων τα οποία διέσωσαν και ανέδειξαν πολλά γερασμένα και ρημαγμένα κτίσματα των αρχών του 20ού αιώνα αλλά και την πανέμορφη προκυμαία.

Με τα πόδια ή με ποδήλατο
Πραγματικά, ο σημερινός Βόλος είναι μια πόλη που χαίρεσαι να τη ζεις είτε περπατώντας στα πάρκα και στις πλατείες της είτε χαλαρώνοντας στην προκυμαία, αλλά και γνωρίζοντας τα πολλά και πολύ ενδιαφέροντα μουσεία της. Ομως, πλάι στα πολυδιάστατα πλεονεκτήματα ενός παραλιακού, σύγχρονα οργανωμένου αστικού κέντρου με φυσικές ομορφιές και δυνατές ιστορικές καταβολές, σίγουρα μπορείς να προσθέσεις τις πολυάριθμες δυνατότητες για νυχτερινή ζωή και πολύπλευρη διασκέδαση, το καλό φαγητό, όπως επίσης την ποιοτική διαμονή.

Ο ήλιος δύει λούζοντας τον Βόλο και τον Παγασητικό με τα χρώματά του.

Δεν είναι λοιπόν καθόλου τυχαίο που σιγά σιγά η πρωτεύουσα της Μαγνησίας καταξιώνεται ως ένας αυτόνομος δυναμικός τουριστικός προορισμός. Μάλιστα, στα δυνατά συγκριτικά πλεονεκτήματα της πόλης, τα οποία δύσκολα μπορεί να συναγωνιστούν άλλες περιοχές, είναι αναμφίβολα οι μηδαμινές αποστάσεις ανάμεσα σε βουνό και θάλασσα, αλλά και η εύκολη προσέγγιση σημαντικών ιστορικών τοποθεσιών και αρχαιολογικών χώρων.

Μα μην ξεχνάμε πως ο Βόλος όπως και όλες οι θεσσαλικές πόλεις λατρεύει το ποδήλατο! Αν δεν φέρετε μαζί το δικό σας, μπορείτε να νοικιάσετε κάποιο και να απολαύσετε ασφαλείς -οικολογικές- ποδηλατάδες στα αρκετά χιλιόμετρα ποδηλατόδρομων που διατρέχουν απ’ άκρη σ’ άκρη την πόλη! Για στάση και ξεκούραση στους ατελείωτους περίπατους θα βρείτε όμορφα παραλιακά καφέ, εστιατόρια και φυσικά τα εξαιρετικά δημοφιλή σε ντόπιους και επισκέπτες βολιώτικα τσιπουράδικα.

Ο παραλιακός πεζόδρομος
Η πεζοδρομημένη πια παραλιακή λεωφόρος Αργοναυτών είναι ο αγαπημένος τόπος για ατέλειωτους περίπατους πλάι στο κύμα του Παγασητικού Κόλπου και σίγουρα ένα από τα πιο δημοφιλή σημεία για χαλάρωση ντόπιων και επισκεπτών. Κοντά στο λιμάνι θα δείτε την περίφημη «Αργώ», έργο του γλύπτη Νικόλα, αλλά και το ξύλινο ομοίωμα αρχαίου ελληνικού πλοίου που κατασκευάστηκε με την ίδια τεχνική που οι αρχαίοι Ελληνες ναυπηγοί έκτιζαν τα ποντοπόρα πλοία τους – ίσως και αυτό της αυθεντικής «Αργού».

Αξίζει να αναζητήσετε τα αναπαλαιωμένα βιομηχανικά κτήρια που βρίσκονται διάσπαρτα σε όλον τον πολεοδομικό ιστό. Ανάμεσά τους σίγουρα θα σας τραβήξει την προσοχή το ανακαινισμένο κτίριο Παπαστράτου όπου στεγάζονται σήμερα τμήματα του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας.

Οπωσδήποτε θα περπατήστε τους εμπορικούς δρόμους Ερμού, Ιάσονος και Δημητριάδος, με τους άφθονους παράδρομους όπου συγκεντρώνεται το μεγαλύτερο μέρος της εμπορικής κίνησης. Θα ξαποστάσετε στην απλωτή πλατεία Ρήγα Φεραίου όπου δεσπόζουν το επιβλητικό κτίριο του Δημαρχείου, αλλά και αυτό του Δημοτικού Θεάτρου με την επιβλητική σκηνή.

Ανάμεσα στους κεντρικούς δρόμους 28ης Οκτωβρίου και Ερμού βρίσκεται ο Μητροπολιτικός Ναός του Αγίου Νικολάου, πολιούχου της πόλης. Αν και η εκκλησία πήρε τη σημερινή όψη το 1999, ο αρχικός ναός κτίσθηκε το 1928, πάνω σε θεμέλια παλιότερου του 1858, με σχέδια του πολεοδόμου και αρχιτέκτονα Αριστοτέλη Ζάχου. Το καμπαναριό κτίσθηκε το 1890 από Ιταλούς μαστόρους με σχέδια του μηχανικού Εβαρίστο ντε Κίρικο, που άφησε ποικιλοτρόπως το αποτύπωμά του στην περιοχή της Μαγνησίας. Δυστυχώς το κομψοτέχνημα αυτό καταστράφηκε από τον σεισμό του 1980, αναστυλώθηκε όμως μαζί με την εκκλησία το 1999, χρησιμοποιώντας τα ίδια δομικά υλικά.

Πάρκα, γειτονιές, μουσεία
Ιδανικό για οικογενειακές βόλτες, εξίσου δημοφιλές με την πεζοδρομημένη προκυμαία, της όποιας άλλωστε αποτελεί φυσική συνέχεια, είναι το πάρκο του Αγίου Κωνσταντίνου, όπου δεσπόζει η ομώνυμη εκκλησία, κτίσμα του 1936, έργο επίσης του αρχιτέκτονα Αριστοτέλη Ζάχου.

Η πρωτεύουσα της Μαγνησίας, όπως φαίνεται από τα πρώτα υψώματα του Πηλίου.

Στο δυτικό άκρο της πόλης απλώνεται η γειτονιά «Παλιά» που μάλιστα θεωρείται ο οικιστικός πυρήνας της αρχαίας Ιωλκού, πόλης άμεσα συνδεδεμένης με την Αργοναυτική εκστρατεία. Εδώ θα δείτε υπολείμματα ρωμαϊκών λουτρών, αλλά και το κτίσμα που επί τουρκοκρατίας λειτουργούσε ως πυριτιδαποθήκη.

Στην είσοδο του αστικού ιστού ξεχωρίζει το εντυπωσιακό κεραμοποιείο Ν. & Σ. Τσαλαπάτα, που σήμερα στεγάζει μετά από επιμελή αναπαλαίωση το σημαντικό «Μουσείο Πλινθοκεραμοποιίας». Στους εντυπωσιακούς του χώρους θα δείτε πώς ήταν η καθημερινότητα των εργατών σ’ ένα εργοστάσιο των αρχών του 20ού αιώνα και όλες τις φάσεις παραγωγής τούβλων και κεραμιδιών (www.piop.gr).

Ιδιαίτερα σημαντικό είναι το Αρχαιολογικό Μουσείο Βόλου, ευρύτερα γνωστό και ως Αθανασάκειο Αρχαιολογικό Μουσείο (κτίσθηκε με δωρεά του ομογενούς Αλέξιου Αθανασάκη από την Πορταριά), όπου στις αίθουσες του επιβλητικού κτιρίου στο οποίο στεγάζεται θα δείτε να παρελαύνει όλη η Ιστορία της Μαγνησίας.

Στη μικρασιάτικη πόλη της Νέας Ιωνίας, στην οδό Ζάχου, αξίζει να αναζητήσετε το εντομολογικό μουσείο «Αθανάσιου Κουτρούμπα», το μοναδικό στην Ελλάδα και ένα από τα μεγαλύτερα στο είδος του ιδιωτικά μουσεία της Ευρώπης, με πλήθος εκθεμάτων.

Ενα κομψοτέχνημα αρχιτεκτονικής, ο σταθμός της πόλης.

Σε μικρή απόσταση από το κέντρο της πόλης, επισκέψιμος είναι ο αρχαιολογικός χώρος του Σέσκλου, που χρονολογείται από τo 6.000 π.Χ., και φυσικά αυτός του Διμηνίoυ, όπου έχει έρθει στο φως ένας από τους σημαντικότερους προϊστορικούς οικισμούς της Νεότερης Νεολιθικής Περιόδου.

Πήλιο, διαχρονική ομορφιά
Μερικά χιλιόμετρα και λίγες στροφές αρκούν για να μας μεταφέρουν από την αστική παραθαλάσσια πραγματικότητα του Βόλου στον ορεινό κόσμο των πηλιορείτικων χωριών.

Το Πήλιο από τα πανάρχαια χρόνια ήταν ένα ιδιαίτερο βουνό. Καθόλου τυχαίο δεν είναι λοιπόν το γεγονός πως οι αρχαίοι Ελληνες έβαλαν εδώ, από όλα τα βουνά της Ελλάδας, να ζουν τα πιο ιδιόμορφα πλάσματα της μυθολογίας, οι Κένταυροι.

Η σύγχρονη πραγματικότητα επιβάλλει το Πήλιο ως έναν ιδανικό τόπο διακοπών χειμώνα – καλοκαίρι, ενώ Ευρωπαίοι γοητευμένοι από την ποικιλομορφία του τόπου αγοράζουν εκτάσεις, αλλά και παλιά παραδοσιακά σπίτια για να στήσουν εδώ τον δικό τους γήινο «παράδεισο».

Χαλάρωση στο κοσμοπολίτικο λιμάνι του Βόλου.

Το κυρίαρχο βουνό της Μαγνησίας, καθώς βρέχεται στα δυτικά από τα απάνεμα νερά του Παγασητικού Κόλπου, συνθέτει μια ήπια τοπιογραφία, κατάφυτη από οπωροφόρα δέντρα και ελιές. Στα ανατολικά, τα δάση δρυός, καστανιάς και οξιάς γκρεμίζονται απότομα στο ανοικτό, βαθύ Αιγαίο δημιουργώντας τοπία εντυπωσιακά. Και από τις δύο πλευρές του Πηλίου υπάρχουν πανέμορφα ορεινά χωριά και ψαροχώρια που μετεξελίχθηκαν σε δημοφιλή τουριστικά θέρετρα.

Εφορμώντας από το κέντρο του Βόλου, μέσα σε 15 λεπτά θα έχετε τη δυνατότητα να απολαύσετε τον καφέ σας σε μια από τις πιο γραφικές πλατείες του Πηλίου που φυσικά δεν είναι άλλη από την πλατεία της πασίγνωστης Πορταριάς. Ο διάσημος οικισμός που αγναντεύει τον Παγασητικό από ύψος 650 μέτρων οφείλει το όνομά του στο εκκλησάκι της Παναγιάς Πορταρέας.

Τα γραφικά χωριά
Μόλις 2,5 χιλιόμετρα χωρίζουν την Πορταριά από τη Μακρινίτσα. Η πολυφωτογραφημένη πλατεία με τις μαρμάρινες κρήνες όπου κατά την παράδοση τρέχει το «Αθάνατο νερό» καλωσορίζει τους επισκέπτες σ’ ένα από τα πιο ατμοσφαιρικά χωριά της ορεινής Ελλάδας. Εδώ, πλάι στον θεόρατο πλάτανο βρίσκεται το παραδοσιακό καφενείο με την τοιχογραφία του Λέσβιου λαϊκού ζωγράφου Θεόφιλου Χατζημιχαήλ. Ακτινωτά από την πλατεία ξεκινούν τα πανέμορφα καλντερίμια που οδηγούν στις παραδοσιακές γειτονιές όπου συναντάμε μερικά από τα πιο ενδιαφέροντα αρχοντικά του Πηλίου όπως του Χατζηκώστα, του Καραβέργου, του Μουσλή, των Μαυράκη – Βατσαρέα.

Το Αρχαιολογικό Μουσείο του Βόλου φιλοξενεί αρχαιολογικά ευρήματα από την παλαιολιθική περίοδο έως τους ρωμαϊκούς χρόνους.

Σαφώς η πλέον πολυσύχναστη ορεινή διαδρομή είναι αυτή που συνδέει την Πορταριά με τη Ζαγορά του Ανατ. Πηλίου. Ο δρόμος βυθίζεται στην αγκαλιά δάσους οξιάς, περνά τα Χάνια, το χιονοδρομικό κέντρο και κατηφορίζει προς τη Ζαγορά, που θεωρείται ιστορικά όσο και πολιτιστικά το κεφαλοχώρι του ανατολικού Πηλίου. Σήμερα είναι γνωστή ως τόπος παραθερισμού, αλλά και ως τόπος παραγωγής των πεντανόστιμων ορεινών της μήλων που εξάγονται σε όλη την Ευρώπη. Ανάμεσα στα καλοδιατηρημένα ιστορικά κτίρια ξεχωρίζει το «Ελληνομουσείο» όπου φοίτησε ο Ρήγας Φεραίος. Το καλοκαίρι δημοφιλείς είναι οι κοντινές παραλίες του Χορευτού και των Αγίων Σαράντα με τα βαθιά πελαγίσια νερά.

Τα χωριά Κισσός, Ανήλιο, Αγιος Δημήτριος, Μούρεσι βρίσκουν διέξοδο στ’ ακρογιαλιά Αϊ-Γιάννης, Παπά Νερό και Νταμούχαρη. Από την Νταμούχαρη πανέμορφο για πεζοπορία είναι το μονοπάτι που οδηγεί στην Τσαγκαράδα. Τούτη η ορεινή πολιτεία με τις τέσσερεις συνοικίες της και τις πανέμορφες πλατείες της είναι από τα πιο σημαντικά και παλαιότερα χωριά του Ανατ. Πηλίου, και σήμερα διαθέτει εξαιρετικές υποδομές για ποιοτική διαμονή και φαγητό. Στο χωριό Κισσός θα δούμε τη μεγαλόπρεπη τρίκλιτη βασιλική της Αγ. Μαρίνας, διάσημη σε όλο το Πήλιο για το δουλεμένο από τρεις γενιές Ηπειρωτών μαστόρων τέμπλο της. Ολα τα χωριά τα αγκαλιάζει ένα πυκνόφυτο δάσος από καστανιές, οξιές και δρυς που διατρέχονται από πεζοπορικά μονοπάτια.

Γαλαζοπράσινη δαντέλα
Με κατεύθυνση νοτιοδυτική ξεκινά από την πόλη του Βόλου μια θαυμάσια παραλιακή διαδρομή που διασχίζει τους γραφικούς παράκτιους οικισμούς Αγριά, Κάτω Κατζέα, Κορόπη, Αφυσσο, Λεφόκαστρο. Σε όλο το μήκος της το παιχνίδισμα του βουνού με τα ονειρεμένα κολπάκια του Παγασητικού κόλπου είναι ασύγκριτης ομορφιάς.

Η διαδρομή ολοκληρώνεται στο μεσόγειο κεφαλοχώρι Αργαλαστή κι από εκεί κατηφορίζει για τα παράλια του Παγασητικού, όπου συναντάμε δύο από τα πιο ενδιαφέροντα τουριστικά χωριά του κόλπου. Το Χόρτο απλώνεται στον μυχό ενός αβαθούς όρμου και τα περισσότερα σπίτια του κυριολεκτικά βρέχονται από το κύμα. Το ίδιο περίπου σκηνικό θα δούμε και στο γειτονικό παραθαλάσσιο χωριό της Μηλίνας.

Η αδρεναλίνη στο φουλ στο χιονοδρομικό του Πηλίου στις Αγριόλευκες.

Ενας δεύτερος δρόμος που ξεκινά από την Αγιά με ορεινό προσανατολισμό αυτή τη φορά, κινείται ψηλότερα από την ακτογραμμή και προσφέρει πρόσβαση στα χωριά Δράκεια, Αγιος Λαυρέντιος, Αγιος Βλάσσιος, Αγιος Γεώργιος, Πινακάτες, Βυζίτσα καταλήγοντας στις Μηλιές. Η διαδρομή μήκους περίπου 20 χιλιομέτρων, υψηλής αισθητικής αξίας, προσφέρει επιπλέον μια αφ’ υψηλού θέα στις ακτές του Παγασητικού. Σε όλα τα χωριά λειτουργούν ξενώνες και γραφικά ταβερνάκια στη σκιά των πλατάνων.

Οι Μηλιές είναι από τα ιστορικότερα χωριά του Πηλίου και αγναντεύει τον Παγασητικό από ύψος 450 μέτρων. Ανάμεσα στα καλοδιατηρημένα αρχοντικά αξίζει να βρείτε την ιστορική βιβλιοθήκη με περισσότερους από 4.000 σπάνιους τόμους και το Λαογραφικό Μουσείο. Οι Μηλιές, η Βυζίτσα και τα γύρω χωριά διαθέτουν πανέμορφους παραδοσιακούς ξενώνες που ενδείκνυται για διαμονή χειμώνα, καλοκαίρι. Μια θαυμάσια ιδέα είναι να έρθουμε έως εδώ με το υπέροχο τρενάκι του Πηλίου, τον περίφημο «Μουντζούρη», από τα Ανω Λεχώνια.

Πορεία για το Τρίκερι
Από την Αργαλαστή αξίζει να επισκεφθούμε το χωριό Λαύκος με την εξαιρετική θέα στον Παγασητικό και να συνεχίσουμε προς Προμύρι (7 χλμ.), Πλατανιά (12 χλμ.) ή μέχρι το γραφικό ψαρολίμανο του Κατηγιώργη (22 χλμ.), ακριβώς αντίκρυ στις ακτές της Σκιάθου. Εξαιρετικά δημοφιλείς για τις θαυμάσιες αμμουδιές τους αλλά και το εντυπωσιακό απόκρημνο τοπίο τους είναι οι παραλίες του ανατολικού Πηλίου που έχουν πρόσβαση από την Αργαλαστή. Με πορεία ανατολική κατηφορίζουμε προς τις ακρογιαλιές του Αιγαίου Ποτιστικά, Ξυνόβρυση, Μελανί – Πάλτση. Σε μικρή απόσταση κρύβονται οι παραλίες της Θεοτόκου με το ομώνυμο εκκλησάκι κτισμένο στην άμμο, πάνω σε ερείπια αρχαίου οικοδομήματος. Ιδιαίτερο είναι το τοπίο στην ακτή του Μουρτιά με τα κάθετα βράχια που ξεπετάγονται σαν κεριά μέσα από τη θάλασσα.

Το μικρό πέτρινο γεφύρι του Μαυρομάτη λίγο έξω από τον Αγιο Ιωάννη.

Από τη Μηλίνα ο δρόμος συνεχίζει νότια και παραλιακά για το Τρίκερι. Στη διαδρομή αυτή έχουμε την ευκαιρία στην τοποθεσία Τζάστενη να απολαύσουμε το τοπίο με το πέτρινο ανακαινισμένο κτίσμα και τη μικροσκοπική ακρογιαλιά. Επόμενη στάση το γραφικό ψαροχώρι Κόττες, με τις φημισμένες ψαροταβέρνες του. Στη συνέχεια ο δρόμος ανηφορίζει για το Τρίκερι. Ο ναυτικός οικισμός, κτισμένος στην κορφή ενός λόφου, ατενίζει τα θαλάσσια περάσματα του Ευβοϊκού Κόλπου. Ας σεργιανίσουμε στα δαιδαλώδη καλντερίμια για να απολαύσουμε από ψηλά τη θέα στον δίαυλο του Ευβοϊκού. Από το Τρίκερι θα πρέπει να κατηφορίσουμε οπωσδήποτε για το ψαροχώρι Αγία Κυριακή (5 χιλ.) που είναι το επίνειό του. Το καλοκαίρι από την κοντινή θέση «Αλογόπορος» σαλπάρουν με συχνά δρομολόγια τα μισθωμένα πλοιάρια για το Παλιό Τρικέρι που είναι το μοναδικό κατοικήσιμο νησί του Παγασητικού Κόλπου όπου δεν επιτρέπονται τα αυτοκίνητα.

Τα ανεξερεύνητα δυτικά
Οι διαδρομές με αφετηρία την πόλη του Βόλου δεν έχουν τελειωμό. Κάτω από τη σκιά του κοσμοπολίτικου Πηλίου, στα σύνορα με τη Φθιώτιδα, απλώνεται η γεμάτη εκπλήξεις Οθρυς, ενώ για όσους ζητούν πιο αυθεντικές εμπειρίες εξερεύνησης, όλη η Δυτική Μαγνησία ενδείκνυται για ατέλειωτες βόλτες. Οι μεγάλοι ελαιώνες που απλώνονται βόρεια της πρωταγωνίστριας Οθρυος σε οδηγούν στον Πτελεό κοντά στις δυτικές ακτές της εισόδου για τον Παγασητικό. Αξίζει να ψάξεις για τους πέντε μυκηναϊκούς τάφους που βρίσκονται κοντά στη Γρίτσα λίγο πριν μπεις στο χωριό. Ολη η ακτογραμμή, από την Αμαλιάπολη μέχρι το ακρωτήρι του Σταυρού, είναι γεμάτη από παραλίες που κάθε καλοκαίρι συγκεντρώνουν αρκετούς παραθεριστές. Στο Αχίλλειο θα επισκεφτείτε το Μουσείο Θαλάσσης, στο Πηγάδι θα ανεβείτε στο ενετικό κάστρο και στο Λουτρό θα περπατήσετε στην υπέροχη αμμουδιά.

Οι φιλοτεχνημένοι τοίχοι από τον μεγάλο λαϊκό ζωγράφο Θεόφιλο

Στα δάση της Οθρυος

Οι δασωμένες πλαγιές της Οθρυος σε μαγνητίζουν και δεν θα αργήσεις να πάρεις τον δρόμο για το βουνό. Σύντομα από τη Σούρπη θα φτάσεις στη Μονή Κοιμήσεως Θεοτόκου Ξενίας που απλώνεται σε τρία κτιριακά συγκροτήματα (Νέα, Κάτω και Ανω) και από εκεί στη γραφική Βρύναινα. Από αυτό το χωριό ξεκινάνε και πολλοί δασικοί δρόμοι που σε ανεβάζουν στη Οθρυ. Το βουνό είναι διάσημο για τις σπηλιές του, τα ρυάκια, τους καταρράκτες και τις ορθοπλαγιές που συγκεντρώνουν δεκάδες αναρριχητές κάθε χρόνο. Ανάμεσα στη Βίνιανη και στους Κοκκωτούς θα συναντήσεις και το περίφημο πέτρινο γεφύρι του Τσιγγενορέματος.

Η διαδρομή συνεχίζει βόρεια και βγαίνει στην κωμόπολη του Αλμυρού, όπου αξίζει να κάνεις τη βόλτα σου στο δάσος Κουρί, ένα τελευταίο απομεινάρι των μεγάλων δασών βελανιδιάς που έφταναν τα αρχαία χρόνια μέχρι τη θάλασσα. Μια παράκαμψη βγάζει νότια της Ευξεινούπολης, σε ένα φυσικό μνημείο, τις δίδυμες κυκλικές λίμνες Ζερέλια που, όπως αποδείχθηκε, σχηματίστηκαν από την πτώση μετεωριτών, αποτελώντας έτσι ένα μοναδικό φαινόμενο στην Ελλάδα. Η διαδρομή συνεχίζει προς τα δυτικά ανεβαίνοντας στα βουνά της Γούρας και φτάνει μέχρι την Ανάβρα, το χωριό που αποτέλεσε ένα παράδειγμα αειφορικής ανάπτυξης και πληθυσμιακής αύξησης τα τελευταία χρόνια. Πίσω στην ακτογραμμή και κατευθυνόμενοι προς τα βόρεια, απαραίτητη είναι η στάση στην ιστορική Νέα Αγχίαλο για να θαυμάσετε τα απομεινάρια των πολλών βασιλικών του 5ου και 6ου αιώνα με τα υπέροχα ψηφιδωτά. Λίγο πιο βόρεια, στο Βελεστίνο, την περήφανη γενέτειρα του Ρήγα Φεραίου, θα συναντήσετε μυκηναϊκούς τάφους, τον ναό του Θαυλίου Διός και την Υπέρεια Κρήνη.

Μια λίμνη αναγεννάται
Το ταξίδι σας φτάνει μέχρι την αναγεννημένη λίμνη Κάρλα. Μπορεί τα αναχώματα που φτιάχτηκαν για να προστατευθούν οι καλλιέργειες να εμποδίζουν τα νερά να σχηματίσουν την αρχαία λίμνη Βοιβηίς, αλλά αν θέλετε να μάθετε για την ιστορία της λίμνης μπορείτε να επισκεφτείτε το Μουσείο Λιμναίου Πολιτισμού Κάρλας.

Η λίμνη, αν και με πολλές αστοχίες στη διαχείρισή της, αποτελεί ένα υπέροχο παράδειγμα επιστροφής και αναγέννησης της άγριας φύσης. Λίγα μόλις χρόνια χρειάστηκαν από τη δημιουργία της και τα χιλιάδες πουλιά ξαναβρήκαν έναν φιλόξενο τόπο ξεκούρασης και ανεφοδιασμού στα μεγάλα μεταναστευτικά τους ταξίδια. Φροντίστε το τέλος της ημέρας να σας βρει εδώ. Αρκεί να ξεκινήσετε από το παραλίμνιο χωριό Κανάλια και να ανεβείτε στους λόφους στα βόρεια της Κάρλας για να απολαύσετε ένα ειδυλλιακό ηλιοβασίλεμα.