Τα μικρά παιδιά αγαπούν τη ρουτίνα, η οποία τα κάνει να νιώθουν ασφάλεια. Υπάρχει όμως πάντα το περιθώριο για μικρές ή μεγαλύτερες αλλαγές, αρκεί να ακολουθήσουμε τις συμβουλές των ειδικών.

Ακόμα και αν θεωρούμε ιερό το καθημερινό πρόγραμμα του παιδιού μας, έρχονται στιγμές που πρέπει να το αναθεωρήσουμε, επειδή, για παράδειγμα, αλλάξαμε δουλειά και ωράριο. Δεν χρειάζεται όμως να ανησυχούμε: Είναι στο χέρι μας να εξασφαλίσουμε στο παιδί μας μια ομαλή μετάβαση στη νέα ρουτίνα, σύμφωνα με τον Αμερικανό παιδίατρο Harvey Karp και συγγραφέα του βιβλίου «Happiest Toddler on the Block».

«Το καθημερινό πρόγραμμα ενός μικρού παιδιού το βοηθάει να αντιληφθεί το χρόνο, χωρίζοντας τη μέρα του σε διαφορετικά κομμάτια», εξηγεί ο ειδικός. «Έτσι, η ρουτίνα γίνεται για το παιδί κάτι σαν ασφαλές καταφύγιο, καθώς του επιτρέπει να κατανοεί τον κόσμο γύρω του».

Επειδή όμως και οι αλλαγές του προγράμματος είναι… στο πρόγραμμα, το ζητούμενο για εμάς τους γονείς δεν είναι να προστατεύσουμε πάση θυσία τη ρουτίνα του παιδιού μας, αλλά να κάνουμε τις απαραίτητες προσαρμογές με σεβασμό στις ανάγκες όλων των μελών της οικογένειάς μας.

Γιατί ακόμα και τα μικρά παιδιά είναι περισσότερο ευέλικτα από όσο νομίζουμε. Αποδέχονται τις αλλαγές και μάλιστα συχνά το κάνουν με ευχαρίστηση. Μοναδική προϋπόθεση; Να μη νιώθουν ότι παραγκωνίζονται.

Ας πούμε ότι πρέπει να αλλάξει το πρόγραμμα του ύπνου του παιδιού μας. Καλό είναι να προηγηθεί μια συζήτηση μαζί του, όπου θα του περάσουμε το μήνυμα ότι η γνώμη του μετράει.

Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι θα αφήσουμε το παιδί να αποφασίσει την ώρα που θα κοιμάται και θα ξυπνάει, αλλά μπορούμε να προσποιηθούμε ότι κάνουμε ένα «παζάρι» μαζί του, όπως το χαρακτηρίζει ο dr Karp, όπου αρχικά θα πούμε στο παιδί ότι θα πρέπει να κοιμάται και θα ξυπνάει τις τάδε ώρες (αρκετά πιο νωρίς ή πιο αργά από όσο χρειάζεται).

Το παιδί πιθανότατα θα αντιδράσει, οπότε κι εμείς θα συμβιβαστούμε τελικά με μια ενδιάμεση λύση (στην πραγματικότητα, με τις ώρες που θέλουμε πραγματικά να κοιμάται και να ξυπνάει). Με αυτό το τέχνασμα, όπως εξηγεί ο ειδικός, και το παιδί θα νιώσει ότι κατάφερε μια μικρή νίκη και εμείς θα το πείσουμε χωρίς να το πιέσουμε.

Είναι περίπου όπως όταν παζαρεύουμε με έναν πλανόδιο έμπορο την τιμή ενός προϊόντος: Αρχικά εκείνος μας λέει μια εξωφρενική τιμή, που ξέρει ότι θα απορρίψουμε, ώστε στη συνέχεια να έχει το περιθώριο να τη μειώσει, δίνοντάς μας την εντύπωση ότι πέρασε το δικό μας (ενώ στην πραγματικότητα πούλησε το προϊόν του στην τιμή που θεωρούσε εξαρχής ιδανική).

Έτσι, μέσα από τις διαπραγματεύσεις μετατρέπουμε το παιδί μας σε κοινωνό μιας αλλαγής, του δίνουμε την αίσθηση ότι εμπλέκεται ενεργά στην όλη διαδικασία. Η αλλαγή που του ζητάμε δεν φαίνεται σαν κάτι επιβεβλημένο από τους γονείς με δάκρυα και ξεσπάσματα θυμού, αλλά σαν μια απόφαση που πάρθηκε από κοινού.

«Με αυτό τον τρόπο του διδάσκετε να σέβεται τους άλλους», σχολιάζει ο ειδικός και προσθέτει: «Η αλλαγή στη ρουτίνα του γίνεται μια ευκαιρία να του διδάξετε πώς θα συνεργάζεται με κάποιον για να λύσει ένα πρόβλημα».

Πηγή: childit.gr

Κείμενο: Γεωργία Καρκάνη