Καλαματιανός, τσάμικος, συρτός, μπάλος, ικαριώτικος… Οι ελληνικοί χοροί δεν έχουν τέλος, όπως και τα πολλαπλά οφέλη τους στην ψυχοκινητική ανάπτυξη των παιδιών.

Χορός: Είναι η τέχνη, η οποία καλλιεργεί το σώμα και το νου. Μέσα από το χορό εκφραζόμαστε, ψυχαγωγούμαστε, επικοινωνούμε, ασκούμαστε.
Παραδοσιακός χορός: Όλα τα προηγούμενα, αλλά με την προσθήκη του στοιχείου του λαϊκού πολιτισμού, μέσα από τον οποίο εκφράζονται έντονα συναισθήματα για τον τόπο και το λαό, την ιστορία του, τη λεβεντιά του.

Κυκλικοί σχηματισμοί, όμορφες φορεσιές, λεβέντες νέοι και λυγερόκορμες κοπέλες που εκτελούν περήφανα αρχέγονες φιγούρες. Αλήθεια, ποιος Έλληνας δεν έχει ακούσει τους ξεσηκωτικούς σκοπούς της παραδοσιακής μας μουσικής και δεν έχει πεταχτεί από τη θέση του. Γιατί οι ήχοι του κλαρίνου, ας το παραδεχτούμε, κυλάνε μέσα στο αίμα μας και στο άκουσμά τους ξυπνά το θυμικό και ο νους καλώντας μικρούς και μεγάλους σε κινήσεις γνώριμες εδώ και αιώνες στη φυλή. Αν ανατρέξουμε στην ιστορία, θα δούμε ότι ο χορός από την αρχαιότητα ήδη ήταν αναπόσπαστο κομμάτι της εκπαίδευσης και της διαπαιδαγώγησης των μαθητών.

Τα οφέλη τους στα παιδιά
Μάλιστα, όπως μας λέει η κ. Σοφία Ματζαριώτη, απόφοιτος της σχολής παραδοσιακών χορών της Δώρας Στράτου, καθώς οι ελληνικοί χοροί διακρίνονται για την ιδιαίτερη αισθητική τους, τη ρυθμικότητά τους, το συντονισμό χεριών και ποδιών, την έκφραση υψηλών ιδανικών, αλλά και της αισιόδοξης και χαρούμενης διάθεσης του λαού, δίνουν ευκαιρίες στα παιδιά να εκδηλώσουν τη ζωντάνια τους, να σύρουν το χορό, να νιώσουν τη χαρά της δημιουργικής έκφρασης, να τραγουδήσουν, να συγκινηθούν, να αποκτήσουν σχέση με την ελληνική μουσική και το τραγούδι. Ο παραδοσιακός χορός είναι φυσική κίνηση και γι’ αυτό αποτελεί μια εξαιρετική φυσική άσκηση για το σώμα και το πνεύμα ενός παιδιού.

Διδάσκει την περηφάνια και την απογείωση, ενώ με την αναβίωση των ηθών, εθίμων και συνηθειών της λαϊκής μας παράδοσης γίνεται το μέσο που συνδέει το παρελθόν και την ιστορία με τη σύγχρονη κοινωνική πραγματικότητα. Η διδασκαλία των παραδοσιακών χορών πέρα από τη λαογραφική και πολιτιστική αξία που έχει, αναφέρεται στην ψυχοκινητική ανάπτυξη ενός παιδιού, την καλή του ισορροπία, τη σωματική άσκηση (οι ειδικοί δεν διακρίνουν το χορό ως άσκηση από αθλήματα του τύπου ποδόσφαιρο, μπάσκετ, βόλεϊ, κ.λπ., γι’ αυτό και αποτελεί ξεχωριστή, αυτόνομη ενότητα), την αισθητική του καλλιέργεια, την κοινωνικοποίησή του, την καλή συνεργασία και το πνεύμα ομαδικότητας που αναπτύσσεται στους κόλπους της ομάδας (ιδίως για τις ανάγκες της προετοιμασίας και της διοργάνωσης μιας παράστασης).

Παράδοση, λαογραφία, πολιτισμός, λαϊκή έκφραση & ψυχαγωγία
Η κ. Ματζαριώτη πιστεύει ότι οι παραδοσιακοί χοροί αφενός δηλώνουν πολλά για την ιστορία του τόπου από τον οποίο προέρχονται αφετέρου δε για τις συνήθειες διασκέδασης και ψυχαγωγίας των κατοίκων. Η ίδια θεωρεί πολύ σπουδαίο, η διδασκαλία των χορών να μην περιορίζεται στο πρακτικό σκέλος, στο να μάθουν τα παιδιά απλώς κάποια βήματα και να μετατοπίζουν μηχανικά το σώμα τους, αλλά αυτά να συνοδεύονται από πολιτιστικά και λαογραφικά στοιχεία, πληροφορίες σχετικές με τις φορεσιές (πολύ σημαντικό κομμάτι της παρουσίασης ενός χορού), από παρότρυνση για αυτοσχεδιασμό, αυτοέκφραση, συμμετοχή με χτύπημα των χεριών και τραγούδι.

Στοιχεία δηλαδή που θα βοηθήσουν τα παιδιά να αποκτήσουν αυτοπεποίθηση και υπευθυνότητα. Σημαντικό είναι επίσης να αφιερώνεται χρόνος για την εκμάθηση των λόγων του τραγουδιού και αν κάποια παιδιά το επιθυμούν και κάποιων οργάνων. Γιατί μπορεί ο χορός να αποτελεί καλλιτεχνική δημιουργία που συνδέεται άμεσα με την κοινωνία και την ιστορία κάθε τόπου αλλά συγχρόνως δίνει στα παιδιά την αίσθηση ότι διασκεδάζουν πραγματικά και με την ψυχή τους και χαίρονται όλη τη διαδικασία κάθε λεπτό. Και αυτό είναι το ζητούμενο.

Πηγή: topoikaitropoi.gr