Πέρπερα Δωροθέα ,

-Ο Εθελοντισμός έχει κοινά στοιχεία με τη Φιλανθρωπία

Και οι δύο έννοιες αναφέρονται στη βοήθεια και την προσφορά προς το συνάνθρωπο.Τόσο ο Εθελοντισμός, όσο και η Φιλανθρωπία, περιλαμβάνουν αυτοπροαίρετες ενέργειες και εκούσιες πράξεις που είναι αποδεκτές ως χρήσιμες για το γενικό καλό και δεν αποσκοπούν, ούτε αποφέρουν συνήθως κάποιο ανταποδοτικό όφελος.

Ο Εθελοντισμός είναι ευρύτερος από τη Φιλανθρωπία, καθώς μπορεί να έχει αντικείμενο και τα ζώα ή τη Φύση γενικά, ενώ η Φιλανθρωπία απευθύνεται συνήθως στους ανθρώπους. Ο Εθελοντισμός κατά κύριο λόγο ασκείται μέσα από οργανωμένα προγράμματα, αντίθετα με τη Φιλανθρωπία, που μπορεί να γίνεται ευκαιριακά.

Ως σημαντική διαφορά ανάμεσα στη Φιλανθρωπία και στον Εθελοντισμό αναφέρεται η σχέση που έχει αυτός που προσφέρει τη βοήθεια προς εκείνον που την αποδέχεται. Αντίθετα με τη Φιλανθρωπία, που ενέχει οίκτο, γίνεται από θέση ισχύος και είναι συνήθως ευκαιριακή πράξη, ο Εθελοντισμός είναι συνεχής και ο εθελοντής έρχεται σε άμεση επαφή με τον επωφελούμενο και τον αντιμετωπίζει σαν ισότιμο άτομο που βρίσκεται σε μια δύσκολη κατάσταση. Ο Εθελοντισμός δεν αποσκοπεί μόνο στην προσωρινή ανακούφιση ενός προβλήματος, αλλά κυρίως στην καταπολέμηση των παραγόντων που το προξενούν και στη βελτίωση των κοινωνικών συνθηκών που το χαρακτηρίζουν. Επιπλέον, η παροχή δεν είναι μόνο υλική αλλά και ηθική ή κοινωνική.

Ο αλληλέγγυος είναι συνήθως κάποιος που διατρέχει τους ίδιους κινδύνους και βιώνει τα ίδια προβλήματα με αυτόν στον οποίο συντρέχει και με τον οποίο συνεργάζεται. Για παράδειγμα, όταν κάποιος που έχει αρκετό φαγητό δίνει σε έναν συνάνθρωπό του που πεινάει ένα μικρό μέρος, το γεγονός αυτό μπορεί να χαρακτηριστεί ως φιλευσπλαχνία. Αλληλεγγύη είναι όταν τον βοηθάει να βρει το φαγητό του ή το μοιράζεται μαζί του ή όταν και οι δύο πεινάνε και αποφασίζουν να κάνουν κάτι γι’ αυτό. Όταν κίνητρό του είναι η σκέψη ότι καθένας μας μπορεί να βρεθεί σε δυσχερή θέση και γι’ αυτό υποστηρίζουμε ό ένας τον άλλο επιδιώκοντας Κοινωνική Δικαιοσύνη.

Η έννοια του Εθελοντισμού συνδέεται με την Αλληλεγγύη και την ανιδιοτελή προσφορά. Η Αλληλεγγύη είναι κεντρική αξία του Εθελοντισμού.

Η Γερμανίδα φιλόσοφος Χάνα Άρεντ διακρίνει τον οίκτο (που προκαλεί Φιλανθρωπία) από την Αλληλεγγύη.1

Στη θέα ενός ανθρώπου που υποφέρει γεννιέται μέσα μας η συμπόνια ως απέχθεια για την κατάστασή του. Ο οίκτος αντιστοιχεί σε ορισμένη κατάσταση δυστυχίας που γίνεται αισθητή από εμάς από απόσταση εγγύτητας προς αυτόν που δυστυχεί. Η σχέση αυτή είναι μερική και συγκεκριμένη, καθότι εμπλέκει ορισμένα μόνο πρόσωπα κάθε φορά. Δεν αναφέρεται στην κοινωνία ως όλον, ούτε στα μέλη της συνολικά. Αντίθετα, η Αλληλεγγύη, ακόμα και αν τροφοδοτείται από συναίσθημα συμμετοχής στην οδύνη άλλου, πηγαίνει πέρα από αυτή. Στη στάση Αλληλεγγύης η αποδοκιμασία της αναξιοπάθειας του άλλου αφαιρείται από συγκεκριμένες περιστάσεις ή σχέσεις στις οποίες τυχαίνει να ενέχεται το υποκείμενο. Και γενικεύεται σε σταθερή ηθική στάση, καθότι ανταποκρίνεται σε καθολικεύσιμη ηθική αρχή.

Ο Εθελοντισμός και η Αλληλεγγύη εκφράζονται με πολλούς τρόπους, καθένας από αυτούς με τη δική του φυσιογνωμία και μέθοδο δράσης. Κοινό χαρακτηριστικό όμως όλων είναι η συνδρομή τους στην προάσπιση των θεμελιωδών δικαιωμάτων του ανθρώπου.

Σύμφωνα με το Volunteering and Society in the 21st Century, των Colin Rochester, Angela Ellis Paine, Steven Howlett, Meta Zimmeck (2009)

-Πώς όμως μπορούμε να ωθήσουμε τα μικρά παιδιά να γνωρίσουν τον εθελοντισμό;

Τα παιδιά που θα γνωρίσουν από μικρά τον εθελοντισμό αργότερα ως  ενήλικες θα ανταποκριθούν με προθυμία σε κάποια ανάγκη , θ’ απλώσουν το χέρι στο συνάνθρωπο που χρειάζεται βοήθεια.
Σημαντικά βέβαια είναι τα οφέλη του εθελοντισμού στον ίδιο τον εθελοντή, που ξεπερνάει τυχόν φοβίες και ανασφάλειες, νοιώθει αυτοπεποίθηση και αυτοεκτίμηση, ανοίγεται στην κοινωνία και αποκτά νέους φίλους ενώ παράλληλα απολαμβάνει  τη χαρά της προσφοράς, της συνεργασίας με το διπλανό του.

Πώς όμως μπορούμε να ωθήσουμε τα μικρά παιδιά να γνωρίσουν τον εθελοντισμό; Δίνοντας, ως γονείς και ως εκπαιδευτικοί, εμείς πρώτοι το παράδειγμα προσφέροντας εθελοντική εργασία. Μέσα από διάφορα περιβαλλοντικά προγράμματα που μπορούμε να εφαρμόσουμε στην τάξη, προγράμματα που προωθούν τις κοινωνικές αλληλεπιδράσεις, τη συνεργασία των παιδιών μεταξύ τους για ένα κοινό αποτέλεσμα.
Επίσης μπορούμε να οργανώσουμε περιπάτους στην αγαπημένη παραλία των παιδιών, σε κάποιο ποτάμι στο βουνό ή στο πάρκο δίνοντάς τους άδειες σακούλες που θα γεμίσουν με σκουπίδια που θα βρούνε στο δρόμο τους .Μπορούμε επίσης να φυτέψουμε μαζί με τα παιδιά φυτά, δέντρα στην αυλή του σχολείου, στη γειτονιά μας ή σε κάποιο κοινόχρηστο χώρο αναλαμβάνοντας την υποχρέωση να τα ποτίζουμε βοηθώντας τα ν’ αναπτυχθούν. Επίσης μπορούμε να υιοθετήσουμε ως τάξη κάποιο ζώο από τις πολλές οργανώσεις για την προστασία των ζώων υπό εξαφάνιση που υπάρχουν στη χώρα μας, όπως την αρκούδα, το  λύκο, τη χελώνα ή τη φώκια.
Ψάχνοντας για εθελοντικές ευκαιρίες σίγουρα θα βρούμε πολλές. Μπορούμε να δείξουμε στα παιδιά εικόνες ή βίντεο από τους Ολυμπιακούς αγώνες της Αθήνας  και εξηγώντας τους  να τους δώσουμε να καταλάβουν ότι χωρίς τους χιλιάδες εθελοντές δε θα μπορούσε να γίνει μια τόσο άρτια διοργάνωση.

Τα καλύτερα πράγματα στη ζωή είναι δωρεάν και ο εθελοντισμός δεν αποτελεί εξαίρεση. Είναι όμως θέμα εκπαίδευσης γι’ αυτό λοιπόν, όσο πιο νωρίς δώσουμε στα παιδιά τα κατάλληλα ερεθίσματα τόσο το καλύτερο.(Στεργιανή Νικοδέλλη)

Πηγές: https://noiazomaikaidrw.gr/omiotites-diafores-ton-ennion/

http://asterakia.eu/index.php/—mainmenu-49/mainmenu-50/130—