Ιωάννα Ελ Σοκάρυ

Τον τελευταίο καιρό, που βλέπω το γιο μου να μεγαλώνει και να είναι γεμάτος ενέργεια, αεικίνητος, χωρίς να σταματάει ούτε ένα λεπτό, αναρωτιέμαι: σκέφτεται ποτέ όπως εμείς οι “μεγάλοι”; Αναλογίζεται ποτέ τη μέρα του και τι έκανε σωστά ή λάθος;

Ένα βράδυ που τον έβαζα για ύπνο, μου έδωσε την απάντηση μόνος του. Όταν του είπα: “αγοράκι μου, κλείσε τα ματάκια σου να κοιμηθείς, έχει περάσει η ώρα”, μου απαντάει, αφήνοντάς με άφωνη: “Μαμά, ξέρω πολλά πράγματα. Ακούω και βλέπω πάρα πολλά κάθε μέρα και το βράδυ τα σκέφτομαι και δεν μπορώ να κοιμηθώ”. Έτσι, άρχισα κάθε μέρα να τον ρωτάω τι σκέφτεται, τι τον προβλημάτισε, ποια είναι τα όνειρά του και οι απορίες του.

Για να τον διευκολύνω, καταλαβαίνοντας ότι δεν είναι πολύ εύκολο για ένα παιδί να μείνει συγκεντρωμένο στις σκέψεις του, του λέω συνέχεια ότι όλοι σκεφτόμαστε και προβληματιζόμαστε και ότι είναι πολύ όμορφο να μοιράζεται τις σκέψεις του με ανθρώπους που νοιάζονται.  Έχω δηλώσει το ενδιαφέρον μου να ακούσω και να μάθω τις σκέψεις του και τις ιδέες του.

Νομίζω ότι το μυστικό είναι να τους κεντρίσεις το ενδιαφέρον. Να καταλάβουν ότι σκέφτονται και ότι σκεφτόμαστε και ότι οι σκέψεις μας είναι σημαντικές ακόμα και αν δε βλέπουμε ή αγγίζουμε το αντικείμενο της σκέψης μας.

Ακούω πάντα και απαντάω, σχολιάζω χωρίς ποτέ να κρίνω ή να κατακρίνω. Θέλω τα παιδιά μου από μικρά να μάθουν να σκέφτονται, να επικεντρώνονται στις σκέψεις τους, να μάθουν να τις εκφράζουν σωστά και να τις μοιράζονται εκεί που πρέπει, όταν πρέπει.

Τι τους εμπνέει, τι τους ενθουσιάζει; Μπορεί στην αρχή να είναι διστακτικά και να μην ανοίγονται. Με υπομονή όμως και συνέπεια, νομίζω ότι μπορεί κανείς να τα ξεκλειδώσει.

Έτσι μπορούμε να δημιουργήσουμε μια σχέση ουσίας και επικοινωνίας με τα παιδιά μας.

Πηγή:https://www.tsemperlidou.gr

Φωτό από: www.bobbiebecerra.com