Το Ανήλιο Μαγνησίας είναι χωριό του ανατολικού Πηλίου το οποίο βρίσκεται σε απόσταση περίπου 40 χλμ από την πόλη του Βόλου. Η ονομασία του προήλθε από το γεγονός ότι τον χειμώνα ο ήλιος το χτυπά ελάχιστα έως καθόλου. Είναι δομημένο σε μια πλαγιά που περικλείεται από πλούσια, οπωροφόρα δέντρα. Πριν μερικά χρόνια, το Ανήλιο κατείχε την μεγαλύτερη έκταση της περιοχής. ενώ χαρακτηρίζεται για την άπλετη βλάστηση που διαθέτει κατά τους ανοιξιάτικους και καλοκαιρινούς μήνες. Επιπλέον, λόγω της θέσης του ο επισκέπτης έχει την ευκαιρία να απολαύσει την ομορφιά των καταγάλανων νερών των παραλιών αρκεί μόνο να πάρει την απόφαση να τις εξερευνήσει και να γνωρίσει τις ιδιαιτερότητες τους.

Ιστορία

Ιστορικά δεν είναι τεκμηριωμένο αν, στον τόπο που κατέχει σήμερα το χωριό ή κάπου αλλού εκεί κοντά, υπήρχε στα αρχαία χρόνια οικισμός. Η ντόπια παράδοση όμως λέει πως ο χώρος του σημερινού Ανηλίου ήταν κατοικημένος απ’ τα πανάρχαια χρόνια. Τότε που οι θρύλοι θέλουν κατοικημένο το Πήλιο απ’ τους Κένταυρους, τότε που στα πυκνά δάση του «εινοσίφυλλου» βουνού τριγύριζαν τα παράδοξα τούτα μυθικά όντα και τα παλικάρια που μαθήτευσαν κοντά στο σοφό αρχικένταυρο Χείρωνα.

Οι πρώτες ρίζες του σημερινού χωριού όπως κολακεύονται να πιστεύουν και σήμερα οι ντόπιοι, είναι οι ίδιες με εκείνες της αρχαίας πολιτείας Αχίλλειο που άκμασε όπως λένε στους χρόνους του ομηρικού Αχιλλέα και που, κατά την παράδοση πάντα, χτίστηκε από τον ίδιο των «ωκύποδα» πρωταγωνιστή του τρωικού πολέμου. Ο ισχυρισμός αυτός, όσο και αν φαίνεται απλοϊκός και αυθαίρετος δεν είναι ωστόσο ολότελα αστήρικτος.

Και αυτό γιατί στην περιοχή του χωριού κι στην τοποθεσία «Αληδρομητέϊκα» βρέθηκαν παλιότερα παμπάλαια οικοδομικά κατάλοιπα που μαρτυρούσαν αρκετά εύγλωτα, όχι βέβαια την ύπαρξη του αρχαίου Αχιλλείου ή κάποιας άλλης απ’ τις μεγάλες και γι’ αυτό γνωστές μαγνητικές πολιτείες της ιστορικής περιόδου (κανένας αρχαίος ιστορικός ή γεωγράφος απ΄ όσους ασχολήθηκαν και με τη Μαγνησία, ούτε ο Σκύλαξ, ούτε ο Στράβων, ούτε ο Ηρόδοτος, ούτε και αυτοί οι λατίνοι Τίτος Λίβιος και Πλίνιος, ούτε ακόμα και κανένας από τους νεώτερους ιστορικούς, δικούς μας και ξένους που ασχολήθηκαν και με τη Μαγνησία, μιλάει για τέτοια πολιτεία στο σημείο αυτό της Χερσονήσου του Πηλίου) αλλά τη παρουσία μιας ασήμαντης κώμης που θα πρέπει να ακμάσει σε μια άγνωστη περίοδο των ιστορικών χρόνων. Οι ανασκαφές που θα μπορούσαν να ρίξουν φως στο ιστορικό παρελθόν του χώρου και όλης της περιοχής γενικότερα και που δεν έγινε την εποχή που έπρεπε να γίνουν από έλλειψη πιστώσεων, είναι πολύ δύσκολο να αποκαλύψουν σήμερα τα παλιά ήθη, γιατί οι μεγάλες κατολισθήσεις που από αιώνες τώρα διαμορφώνουν το έδαφος της περιοχής, παρέσυραν και εξαφάνισαν τα τελευταία χρόνια κάθε παλιό οιοδομικό κατάλοιπο.

Επίσης, είναι χτισμένα κι αρκετά μοναστήρια όπως:

• Η Παναγία των Εισοδίων 
• Ο Άγιος Χαράλαμπος 
• Η Ύψωση του Τίμιου Σταυρού και 
• Η Αγία Τριάδα

που παμπάλαια και σχεδόν ερειπωμένα, διατηρούνται ωστόσο μέχρι και σήμερα γιατί έχουν ανακαινιστεί αρκετές φορές. Η πρόοδος αρχίζει με την τουρκική κατοχή, όταν πολλοί, Ηπειρώτες και νησιώτες προπαντός φυγάδες, καταφεύγουν κυνηγημένοι σε τούτο τον τόπο που, χάρις στη φυσική ιδιοσυστασία του, προσφέρεται σαν μοναδικό καταφύγιο για τους κατατρεγμένους όχι μόνο από τον Τούρκο κατακτητή, αλλά κι απ’ τους φοβερούς αλγερινούς πειρατές που λυμαίνονται τα παράλια του Αιγαίου. Είναι η εποχή που συγκροτείται για καλά το κρυμμένο χωριό, ονομασμένο Ανήλιο «επειδή το χειμώνα σχεδόν δεν το χτυπά ο ήλιος», όπως παρατηρούν οι Δημητριείς.

Η ιστορία του Ανηλίου από εδώ και πέρα είναι αρκετά ξεκαθαρισμένη. Το χωρίο στις αρχές της τουρκικής κατοχής, ή λίγο παραΰστερα ήταν ζιαμέτ, δηλαδή μεγάλο τιμάριο με σπαχή (τιμαριούχο) ως τα 1650, το στρατιωτικό διοικητή της Τσατάλτζας (Θράκης).

Αξιοθέατα

Ναός Αγίου Αθανασίου

H Βασιλική του Aγίου Aθανασίου στο Ανήλιο. H κατασκευή της χρονολογείται στα 1785 και στοιχεία της θεωρούνται αντιπροσωπευτικά δείγματα του ελληνικού μπαρόκ και νεοκλασικής αρχιτεκτονικής όπως αυτή διαμορφώθηκε στις αρχές του 20ου αιώνα στην περιοχή του Πηλίου. Ο ναός είναι λιθόκτιστος. Η ξύλινη στέγη του καλύπτεται από σχιστολιθικές πλάκες της περιοχής. Ο επιβλητικός όγκος του κτηρίου, τα φυσικά χρώματα των δομικών υλικών του και οι ιδιαίτερα επιμελημένες κατασκευαστικές λεπτομέρειες δημιουργούν ένα αρμονικό σύνολο με το πλούσιο φυσικό περιβάλλον του Πηλίου. Εορτασμοί-πανηγύρια: 18 Ιανουαρίου & 2 Μαΐου.

Ξωκλήσι Παναγιάς Φανερωμένης

Το εξωκλήσι της Παναγίας Φανερωμένης βρίσκεται σε μια βραχώδη και πυκνόφυτη τοποθεσία στις ακτές του Ανηλίου. Η πρόσβαση με κοινό αυτοκίνητο είναι λίγο δύσκολη, αλλά ο επισκέπτης μπορεί να αφήσει για λίγο το αυτοκίνητο και να περπατήσει 300 μέτρα μέχρι το σημείο. Η περιοχή είναι ιδανική για μικρές οικογενειακές συγκεντρώσεις, πικ νικ και αναψυχή. Η θέα στη θάλασσα είναι μαγευτική και θα βρείτε κοντά και πηγή με τρεχούμενο νερό. Το εξωκλήσι χρονολογείται από το 18ο αιώνα αλλά καταστράφηκε από σεισμό και ξαναχτίστηκε. Κάθε χρόνο, ανήμερα της γιορτής της Ζωοδόχου Πηγής, γιορτάζεται η ημέρα στο εξωκλήσι με τη Θεία λειτουργία και στη συνέχεια με φαγητά, ποτά και μουσική από κατοίκους και επισκέπτες της περιοχής, σε ένα μικρό ξέφωτο λίγο πιο κάτω από το εξωκλήσι, πάνω από τη θάλασσα.

Ξωκλήσι Προφήτη Ηλία

Λίγα μέτρα μετά το κτίριο του νέου, ενοιαίου Δημοτικού σχολείου Ανηλίου, καθώς περπατάμε στο οδικό δίκτυο με κατεύθυνση από το Ανήλιο προς τον Άγιο Δημήτριο, συναντάμε ένα χωματόδρομο να ανηφορίζει στα δεξιά μας. Αξίζει τον κόπο να ανηφορίσουμε μερικά μέτρα για να επισκεφθούμε το μικρό και πανέμορφο εξωκκλήσι του Προφήτη Ηλία Ανηλίου. Ο ναός είναι υπό τη σκέπη μιας επιβλητικής καστανιάς, θαρρείς και το δέντρο θέλει να προστατεύσει το μικρό κτίσμα που ανακαινίστηκε με δαπάνες τοπικών αρχόντων το 1903. Ετήσιο πανηγύρι στις 20 Ιουλίου.

Παπά Νερό

Παραμυθένια αμμουδερή παραλία 56 χλμ. από το Βόλο και 4 χλμ. από το Μούρεσι. Εδώ σμίγει το πράσινο του βουνού με το μπλε της θάλασσας σε απόλυτη αρμονία. Κατά μήκος της παραλίας θα βρείτε υπέροχα γραφικά ταβερνάκια με άφθονους θαλασσινούς μεζέδες.

Πηγές:

• el.wikipedia.org
• travel-greece.org
• https://www.maxmag.gr

Σύνταξη κειμένου: Μίλτος Γήτας

Επιμέλεια κειμένου: Ελευθερία Σακελλαρίου