Όλοι γνωρίζουμε ότι τα παιδιά είναι αθώα και ότι μπορούν να ρωτήσουν το οτιδήποτε. Τι γίνεται, όμως, όταν αποφασίζουν να γράψουν στο θεό;

Παλιά η έκδοση του βιβλίου αυτού που έπεσε στα χέρια μου σ’ένα παλαιοπωλείο ,ίσως όχι και τόσο τυχαία …και με ενθουσίασε από την πρώτη στιγμή που έπεσε η ματιά μου επάνω του. Το λάτρεψα αυτό το βιβλιαράκι. Πωλείται βεβαίως και σε νεότερη έκδοση του ίδιου εκδοτικού οίκου.

Διαβάζοντάς το αντιλαμβανόμαστε πως το πνεύμα του παιδιού ζει και λειτουργεί σ’ έναν κόσμο ξεχασμένο απ’ τους μεγάλους: στον κόσμο της φυσικής αλήθειας. Η σύμβαση και η προσαρμογή που απαιτεί ο κόσμος των μεγάλων, πετυχαίνεται μ’ ένα μικρό αντάλλαγμα: ν’ απαρνηθείς την αλήθεια και την εντιμότητα της παιδικής σου ζωής. Να θανατώσεις το παιδί που έχεις μέσα σου.

Τα “Γράμματα των παιδιών”, μ’ όλο το απίστευτο χιούμορ και τη λάμψη τους, είναι και μια αποκάλυψη: …χάσαμε τον παράδεισο της παιδικότητας! Μήπως αυτή ήταν η Εδέμ, απ’ όπου αυτοεξοριστήκαμε ;

Πολλοί δεν πίστεψαν ότι αυτά τα γράμματα τα έγραψαν μικρά παιδιά… Ίσως γιατί δεν φαντάζονταν ότι τα παιδιά διαθέτουν τόσο χιούμορ…, τόσο πνεύμα… Δεν φαντάζονταν ότι τα παιδιά μπορούν να γνωρίζουν τόσο καλά το στόχο και να είναι τόσο ευθύβολα… Ίσως γιατί ξέχασαν εκείνο το: “Απ’ τον μικρό και τον τρελό μαθαίνεις την αλήθεια” .

Ποιος περίμενε από ένα πιτσιρίκι αυτή τη φιλοσοφική απορία: “Αγαπητέ Θεέ. Αν ζούμε μετά το θάνατό μας, τότε γιατί να πεθαίνουμε;”.

Ή αυτή την επίκληση δικαιοσύνης: “Αγαπητέ Θεέ. Είναι καλύτερα τ’ αγόρια απ’ τα κορίτσια; Ξέρω ότι είσαι αγόρι, αλλά προσπάθησε να είσαι δίκαιος”.

Και το γλυκό ραβασάκι της πρώτης σελίδας από τη Μάρθα: «Με συγχωρείς που δεν σου έγραψα νωρίτερα. Μόλις αυτή τη βδομάδα έμαθα να γράφω”.

«Μόνο κι εσύ μετά από αυτό το ανάγνωσμα προσπάθησε  με αφορμή τα γράμματα των παιδιών να θυμηθείς πώς μύριζε το ουράνιο τόξο και τι χρώμα είχαν τα όνειρά σου σ’ εκείνον τον αλλοτινό δικό σου παράδεισο κι εύχομαι να θυμηθείς  το παιδί που κρύβεται μέσα σου και να ξυπνήσεις έτσι  μαζί με την αλήθεια και την εντιμότητα της παιδικής σου ζωής.Κανένα άλλο βιβλίο δεν μας έφερε τόσο κοντά στην ψυχή του παιδιού .Κανένα δεν μας φανέρωσε πόσο ανειλικρινείς είμαστε εμείς οι μεγάλοι απέναντί του,όσο τα ”Γράμματα των παιδιών στο Θεό” »:Ντην Μάρτιν.